آیات حجاب

آیات حجاب

برای خواندن لطفا به ادامه مطلب بروید

آیات حجاب

آیا آیه ای در رابطه با پوشاندن موی سر توسط زنان درجلوی نامحرم وجود دارد یا خیر؟ اگر وجود ندارد با چه استدلالی جواب این سؤال خانمها رابدهیم؟ باتشکر

در سوره نور، آیه 31 در مورد حجاب خداوند می‏فرماید: «و قل للمومنات یغضضن من ابصارهن و یحفظن فروجهن و لا یبدین  زینتهن الا ماظهر منها ولیضربن بخمرهن علی جیوبهن...؛ و به زنان با ایمان بگو دیدگان خود را [از هر نامحرمی] فرو بندند و پاکدامنی ورزند و زیورهای  خود را آشکار نگردانند مگر آنچه که از آن پیداست و باید روسری خود را بر گردن خویش [فرو اندازند]...». (این آیه در چند بخش به وظیفه زنان در  زمینه نگاه، پوشش و... پرداخته است).

  1- آیه درباره احکام نگاه کردن بانوان به مردان است.

  2- آیه: [ولا یبدین زینتهن الا ماظهر منها...] درباره احکام حفظ و رعایت حجاب شرعی در مقابل نامحرم است.

  واژه «ابداء» که در آیه شریفه آمده است به معنای اظهار و آشکار نمودن است و مراد از «زینت» در آیه شریفه مواضع و  جایگاه‏های زینت است؛ مانند: محل زینت‏های گوناگون از بدن که ابداء و آشکار نمودن آنها جایز نیست مگر مواردی که استثناء  شده است؛ مانند: محل انگشتری (که انگشتان دست و خود دست است) و محل سرمه کشیدن (که چشمان است).

  واژه «خُمُر» که در آیه شریفه وارد شده است لباس و جامه‏ای است که بانوان با آن سر خود را می‏پوشانند و بر سینه خود آویزان  می‏نمایند و معنای این قسمت از آیه چنین است که با اطراف خمر و مقنعه خود سرها و موها و شانه و سینه خود را بپوشانند.[1]

  دانشمندان و فقیهان نیز در بحث از آیه شریفه، روایات وارده را متذکر شده و مورد بحث قرار داده‏اند؛ از جمله مرحوم  آیت‏اللّه‏حکیم می‏گوید: در روایت صحیحه فضیل از امام صادق(ع)  می‏گوید: «از حضرت درباره نگاه به ساق دست زنان پرسیدم که آیا از جمله زینتی است که خدای سبحان در قرآن می‏فرماید: «ولا  یبدین زینتهن الا لبعولتهن»؟ حضرت فرمود: «آری آنچه به زیر خمار و مقنعه است زینت است و آنچه زیر دستبند است زینت است».[2]  (به نقل از وسائل‏الشیعه، کتاب نکاح، ابواب مقدمات نکاح، باب 109، ح 1) مقصود این است که صورت و دو کف جزء زینتی که  باید پوشیده شود نیست و سر و گردن و ساق جزو زینتی است که باید پوشیده شود (خلاصه فرمایش آقای حکیم) در روایت موثقه  زرارة از امام صادق(ع) در آیه شریفه که فرمود: «الا ما ظهر منها» می‏فرماید: «زینت ظاهر و آشکار سرمه و انگشتری است» (به نقل از  همان منبع حدیث 3) و این دو در صورت و در کف می‏باشند (و هم‏چنین به حدیث 4 و 5 باب نیز که مضمون مشابه دارند استدلال  نموده است)

 نتیجه:

  بیشتر فقها از این بخش آیه استفاده کرده‏اند که پوشش برای زن به جز صورت و کفین در صورتی که باز بودن منشأ فساد و انحراف  نشود در مقابل نامحرم واجب است.

  3- ولا یبدین زینتهن الا لبعولتهن...حکم مواردی را که زنان می‏توانند در آنجا حجاب خود را برگیرند و زینت پنهان خود را آشکار  سازند بیان کرده است.

  4- ولایضربن بارجلهن...برای حفظ عفت عمومی و دور نگه‏داشتن افراد جامعه از عوامل شهوت‏زا، به زنان دستور داده شده  است حتی از رساندن صدای خلخالی را که در پای دارند به گوش مردان بیگانه خودداری کنند. می‏دانید که تصریح به خلخال پا،  تخصیص را نمی‏رساند بلکه هر چیزی را که سبب شعله‏ور شدن آتش شهوت است شامل می‏شود. پس آنچه در قرآن و روایات به آن پرداخته شده اصل پوشش است و تصریحی به چادر یا مانتو نشده. هر پوششی که موجب جلب نظر نامحرم و مفسده نباشد از نظر اسلام پذیرفته است و معلوم است که پوشش های جائز همه در یک سطح نیستند و بعضی بهتر می باشند و آنها که چادر را معرفی می کنند از جهت بهتر بودن آن نسبت به بقیه پوشش ها است.ضمنا در آیه دیگر در قرآن کریم نیز به حجاب اشاره شده است :" ای پیامبر، به زنان و دختران خود و زنان مؤمنان بگو که چادر خود را بر خود فرو پوشند. این مناسب‏تر است، تا شناخته شوند و مورد آزار واقع نگردند. و خدا آمرزنده و مهربان است. "[3]

 

 برای آگاهی بیشتر ر.ک:

  1- المیزان، ج 16، ص 339

  2- تفسیر نمونه، ج 14، ص 434 - 454

  3- مسأله حجاب، شهید مطهری

منبع : پایگاه اطلاع رسانی حوزه