سورة الرحمن - سورة ٥٥- تعداد آیات ٧٨

سورة الرحمن - سورة ٥٥- تعداد آیات ٧٨

برای خواندن لطفا به ادامه مطلب بروید

سورة الرحمن - سورة ٥٥- تعداد آیات ٧٨

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

الرَّحْمَنُ ﴿١﴾ عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿٢﴾ خَلَقَ الإنْسَانَ ﴿٣﴾ عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿٤﴾ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿٥﴾ وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿٦﴾ وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿٧﴾ أَلا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿٨﴾ وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿٩﴾ وَالأرْضَ وَضَعَهَا لِلأنَامِ ﴿١٠﴾ فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الأکْمَامِ ﴿١١﴾ وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿١٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿١٣﴾ خَلَقَ الإنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿١٤﴾ وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ﴿١٥﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿١٦﴾ رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿١٧﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿١٨﴾ مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿١٩﴾ بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لا یَبْغِیَانِ ﴿٢٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢١﴾ یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿٢٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢٣﴾ وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالأعْلامِ ﴿٢٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢٥﴾ کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿٢٦﴾ وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلالِ وَالإکْرَامِ ﴿٢٧﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢٨﴾ یَسْأَلُهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿٢٩﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٠﴾ سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَا الثَّقَلانِ ﴿٣١﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٢﴾ یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالإنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ فَانْفُذُوا لا تَنْفُذُونَ إِلا بِسُلْطَانٍ ﴿٣٣﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٤﴾ یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلا تَنْتَصِرَانِ ﴿٣٥﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٦﴾ فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ ﴿٣٧﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٨﴾ فَیَوْمَئِذٍ لا یُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلا جَانٌّ ﴿٣٩﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٠﴾ یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَالأقْدَامِ ﴿٤١﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٢﴾ هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿٤٣﴾ یَطُوفُونَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ حَمِیمٍ آنٍ ﴿٤٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٥﴾ وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴿٤٦﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٧﴾ ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿٤٨﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٩﴾ فِیهِمَا عَیْنَانِ تَجْرِیَانِ ﴿٥٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥١﴾ فِیهِمَا مِنْ کُلِّ فَاکِهَةٍ زَوْجَانِ ﴿٥٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥٣﴾ مُتَّکِئِینَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ ﴿٥٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥٥﴾ فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلا جَانٌّ ﴿٥٦﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥٧﴾ کَأَنَّهُنَّ الْیَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿٥٨﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥٩﴾ هَلْ جَزَاءُ الإحْسَانِ إِلا الإحْسَانُ ﴿٦٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦١﴾ وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿٦٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦٣﴾ مُدْهَامَّتَانِ ﴿٦٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦٥﴾ فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿٦٦﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦٧﴾ فِیهِمَا فَاکِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿٦٨﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦٩﴾ فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿٧٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧١﴾ حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ ﴿٧٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧٣﴾ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلا جَانٌّ ﴿٧٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧٥﴾ مُتَّکِئِینَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ ﴿٧٦﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧٧﴾ تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلالِ وَالإکْرَامِ ﴿٧٨﴾

ترجمه : آیت الله العظمی مکارم شیرازی

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

خداوند رحمان، (۱)

قرآن را تعلیم فرمود، (۲)

انسان را آفرید، (۳)

و به او «بیان‏» را آموخت. (۴)

خورشید و ماه با حساب منظمى مى‏ گردند، (۵)

و گیاه و درخت براى او سجده مى ‏کنند! (۶)

و آسمان را برافراشت، و میزان و قانون (در آن) گذاشت، (۷)

تا در میزان طغیان نکنید (و از مسیر عدالت منحرف نشوید)، (۸)

و وزن را بر اساس عدل برپا دارید و میزان را کم نگذارید! (۹)

زمین را براى خلایق آفرید، (۱۰)

که در آن میوه‏ ها و نخلهاى پرشکوفه است، (۱۱)

و دانه‏هایى که همراه با ساقه و برگى است که بصورت کاه درمى‏آید، و گیاهان خوشبو! (۱۲)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را تکذیب مى‏کنید (شما اى گروه جن و انس)؟! (۱۳)

انسان را از گل خشکیده ‏اى همچون سفال آفرید، (۱۴)

و جن را از شعله‏ هاى مختلط و متحرک آتش خلق کرد! (۱۵)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۱۶)

او پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است! (۱۷)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۱۸)

دو دریاى مختلف (شور و شیرین، گرم و سرد) را در کنار هم قرار داد، در حالى که با هم تماس دارند; (۱۹)

در میان آن دو برزخى است که یکى بر دیگرى غلبه نمى‏کند (و به هم نمى‏ آمیزند)! (۲۰)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۲۱)

از آن دو، لؤلؤ و مرجان خارج مى‏شود. (۲۲)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۲۳)

و براى اوست کشتیهاى ساخته شده که در دریا به حرکت درمى‏ آیند و همچون کوهى هستند! (۲۴)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۲۵)

همه کسانى که روى آن ( زمین) هستند فانى مى‏شوند، (۲۶)

و تنها ذات ذوالجلال و گرامى پروردگارت باقى مى‏ماند! (۲۷)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۲۸)

تمام کسانى که در آسمانها و زمین هستند از او تقاضا مى‏کنند، و او هر روز در شان و کارى است! (۲۹)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۳۰)

بزودى به حساب شما مى‏پردازیم اى دو گروه انس و جن! (۳۱)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۳۲)

اى گروه جن و انس! اگر مى‏توانید از مرزهاى آسمانها و زمین بگذرید، پس بگذرید، ولى هرگز نمى‏توانید، مگر با نیرویى (فوق العاده)! (۳۳)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۳۴)

شعله‏ هایى از آتش بى‏دود، و دودهایى متراکم بر شما فرستاده مى‏شود; و نمى‏توانید از کسى یارى بطلبید! (۳۵)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۳۶)

در آن هنگام که آسمان شکافته شود و همچون روغن مذاب گلگون گردد (حوادث هولناکى رخ مى‏دهد که تاب تحمل آن را نخواهید داشت)! (۳۷)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۳۸)

در آن روز هیچ کس از انس و جن از گناهش سوال نمى‏شود (و همه چیز روشن است)! (۳۹)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۴۰)

مجرمان از چهره ‏هایشان شناخته مى‏شوند; و آنگاه آنها را از موهاى پیش سر، و پاهایشان مى‏گیرند (و به دوزخ مى‏افکنند)! (۴۱)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۴۲)

این همان دوزخى است که مجرمان آن را انکار مى‏کردند! (۴۳)

امروز در میان آن و آب سوزان در رفت و آمدند! (۴۴)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۴۵)

و براى کسى که از مقام پروردگارش بترسد، دو باغ بهشتى است! (۴۶)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۴۷)

(آن دو باغ بهشتى) داراى انواع نعمتها و درختان پرطراوت است! (۴۸)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۴۹)

در آنها دو چشمه همیشه جارى است! (۵۰)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۵۱)

در آن دو، از هر میوه‏اى دو نوع وجود دارد (هر یک از دیگرى بهتر)! (۵۲)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۵۳)

این در حالى است که آنها بر فرشهایى تکیه کرده‏ اند با آسترهائى از دیبا و ابریشم، و میوه ‏هاى رسیده آن دو باغ بهشتى در دسترس است! (۵۴)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۵۵)

در آن باغهاى بهشتى زنانى هستند که جز به همسران خود عشق نمى‏ورزند; و هیچ انس و جن پیش از اینها با آنان تماس نگرفته است. (۵۶)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۵۷)

آنها همچون یاقوت و مرجانند! (۵۸)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۵۹)

آیا جزاى نیکى جز نیکى است؟! (۶۰)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۶۱)

 پایین تر از آنها، دو باغ بهشتى دیگر است. (۶۲)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۶۳)

هر دو خرم و سرسبزند! (۶۴)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۶۵)

در آنها دو چشمه جوشنده است! (۶۶)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۶۷)

در آنها میوه‏ هاى فراوان و درخت خرما و انار است! (۶۸)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۶۹)

و در آن باغهاى بهشتى زنانى نیکو خلق و زیبایند! (۷۰)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۷۱)

حوریانى که در خیمه ‏هاى بهشتى مستورند! (۷۲)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۷۳)

هیچ انس و جن پیش از ایشان با آنها تماس نگرفته (و دوشیزه ‏اند)! (۷۴)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۷۵)

این در حالى است که بهشتیان بر تختهایى تکیه زده‏اند که با بهترین و زیباترین پارچه‏ هاى سبزرنگ پوشانده شده است. (۷۶)

پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟! (۷۷)

پربرکت و زوال ‏ناپذیر است نام پروردگار صاحب جلال و بزرگوار تو! (۷۸)


منبع : quran.anhar.ir