ترجمه سوره حج
ترجمه : ترجمه آیت الله العظمی مکارم شیرازی
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
اى مردم! از (عذاب) پروردگارتان بترسید، که زلزله رستاخیز امر عظیمى است! (۱)
روزى که آن را مىبینید، (آنچنان وحشت سراپاى همه را فرامىگیرد که) هر مادر شیردهى، کودک شیرخوارش را فراموش مىکند; و هر باردارى جنین خود را بر زمین مىنهد; و مردم را مست مىبینى، در حالى که مست نیستند; ولى عذاب خدا شدید است! (۲)
بقیه در ادامه مطلب
ترجمه : ترجمه آیت الله العظمی مکارم شیرازی
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
اى مردم! از (عذاب) پروردگارتان بترسید، که زلزله رستاخیز امر عظیمى است! (۱)
روزى
که آن را مىبینید، (آنچنان وحشت سراپاى همه را فرامىگیرد که) هر مادر
شیردهى، کودک شیرخوارش را فراموش مىکند; و هر باردارى جنین خود را بر زمین
مىنهد; و مردم را مست مىبینى، در حالى که مست نیستند; ولى عذاب خدا شدید
است! (۲)
گروهى از مردم، بدون هیچ علم و دانشى، به مجادله درباره خدا برمىخیزند; و از هر شیطان سرکشى پیروى مىکنند. (۳)
بر او نوشته شده که هر کس ولایتش را بر گردن نهد، بطور مسلم گمراهش مىسازد، و به آتش سوزان راهنماییش مىکند! (۴)
اى مردم! اگر در رستاخیز شک دارید، (به این نکته توجه کنید که:) ما شما را از خاک آفریدیم، سپس از نطفه، و بعد از خون بسته شده، سپس از «مضغه» ( چیزى شبیه گوشت جویده شده)، که بعضى داراى شکل و خلقت است و بعضى بدون شکل; تا براى شما روشن سازیم (که بر هر چیز قادریم)! و جنینهایى را که بخواهیم تا مدت معینى در رحم (مادران) قرارمىدهیم; (و آنچه را بخواهیم ساقظ مىکنیم;)بعد شما را بصورت طفل بیرون مىآوریم; سپس هدف این است که به حد رشد وبلوغ خویش برسید. در این میان بعضى از شما مىمیرند; و بعضى آن قدر عمر مىکنند که به بدترین مرحله زندگى (و پیرى) مىرسند; آنچنان که بعد از علم و آگاهى، چیزى نمىدانند! (از سوى دیگر،) زمین را (در فصل زمستان) خشک و مرده مىبینى، اما هنگامى که آب باران بر آن فرو مىفرستیم، به حرکت درمىآید و مىروید; و از هر نوع گیاهان زیبا مىرویاند! (۵)
این بخاطر آن است که (بدانید) خداوند حق است; و اوست که مردگان را زنده مىکند; و بر هر چیزى تواناست. (۶)
و اینکه رستاخیز آمدنى است، و شکى در آن نیست; و خداوند تمام کسانى را که در قبرها هستند زنده مىکند. (۷)
و گروهى از مردم، بدون هیچ دانش و هیچ هدایت و کتاب روشنى بخشى، درباره خدا مجادله مىکنند! (۸)
آنها با تکبر و بىاعتنایى (نسبت به سخنان الهى)، مىخواهند مردم را از راه خدا گمراه سازند! براى آنان در دنیا رسوایى است; و در قیامت، عذاب سوزان به آنها مىچشانیم! (۹)
(و به آنان مىگوییم:) این در برابر چیزى است که دستهایتان از پیش براى شما فرستاده; و خداوند هرگز به بندگان ظلم نمىکند! (۱۰)
بعضى از مردم خدا را تنها با زبان مىپرستند (و ایمان قلبیشان بسیار ضعیف است); همین که (دنیا به آنها رو کند و نفع و) خیرى به آنان برسد، حالت اطمینان پیدا مىکنند; اما اگر مصیبتى براى امتحان به آنها برسد، دگرگون مىشوند (و به کفر رومىآورند)! (به این ترتیب) هم دنیا را از دست دادهاند، و هم آخرت را; و این همان خسران و زیان آشکار است! (۱۱)
او جز خدا کسى را مىخواند که نه زیانى به او مىرساند، و نه سودى; این همان گمراهى بسیار عمیق است. (۱۲)
او کسى را مىخواند که زیانش از نفعش نزدیکتر است; چه بد مولا و یاورى، و چه بد مونس و معاشرى! (۱۳)
خداوند کسانى را که ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند، در باغهایى از بهشت وارد مىکند که نهرها زیر درختانش جارى است; (آرى،) خدا هر چه را اراده کند انجام مىدهد! (۱۴)
هر کس گمان مىکند که خدا پیامبرش را در دنیا و آخرت یارى نخواهد کرد (و از این نظر عصبانى است، هر کارى از دستش ساخته است بکند)، ریسمانى به سقف خانه خود بیاویزد، و خود را حلق آویز و نفس خود را قطع کند (و تا لبه پرتگاه مرگ پیش رود); ببیند آیا این کار خشم او را فرو مىنشاند؟! (۱۵)
این گونه ما آن ( قرآن) را بصورت آیات روشنى نازل کردیم; و خداوند هر کس را بخواهد هدایت مىکند. (۱۶)
مسلما کسانى که ایمان آوردهاند، و یهود و صابئان ( ستارهپرستان) و نصارى و مجوس و مشرکان، خداوند در میان آنان روز قیامت داورى مىکند; (و حق را از باطل جدا مىسازد;) خداوند بر هر چیز گواه (و از همه چیز آگاه) است. (۱۷)
آیا ندیدى که تمام کسانى که در آسمانها و کسانى که در زمینند براى خدا سجده مىکنند؟! و (همچنین) خورشید و ماه و ستارگان و کوهها و درختان و جنبندگان، و بسیارى از مردم! اما بسیارى (ابا دارند، و) فرمان عذاب درباره آنان حتمى است; و هر کس را خدا خوار کند، کسى او را گرامى نخواهد داشت! خداوند هر کار را بخواهد (و صلاح بداند) انجام مىدهد! (۱۸)
اینان دو گروهند که درباره پروردگارشان به مخاصمه و جدال پرداختند; کسانى که کافر شدند، لباسهایى از آتش براى آنها بریده شده، و مایع سوزان و جوشان بر سرشان ریخته مىشود; (۱۹)
آنچنان که هم درونشان با آن آب مىشود، و هم پوستهایشان. (۲۰)
و براى آنان گرزهایى از آهن (سوزان) است. (۲۱)
هر گاه بخواهند از غم و اندوههاى دوزخ خارج شوند، آنها را به آن بازمىگردانند; و (به آنان گفته مىشود:) بچشید عذاب سوزان را! (۲۲)
خداوند کسانى را که ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند، در باغهایى از بهشت وارد مىکند که از زیر درختانش نهرها جارى است; آنان با دستبندهایى از طلا و مروارید زینت مىشوند; و در آنجا لباسهایشان از حریر است. (۲۳)
و بسوى سخنان پاکیزه هدایت مىشوند، و به راه خداوند شایسته ستایش، راهنمایى مىگردند. (۲۴)
کسانى که کافر شدند، و مؤمنان را از راه خدا بازداشتند، و (همچنین) از مسجد الحرام، که آن را براى همه مردم، برابر قرار دادیم، چه کسانى که در آنجا زندگى مىکنند یا از نقاط دور وارد مىشوند (،مستحق عذابى دردناکند); و هر کس بخواهد در این سرزمین از راه حق منحرف گردد و دست به ستم زند، ما از عذابى دردناک به او مىچشانیم! (۲۵)
(به خاطر بیاور) زمانى را که جاى خانه (کعبه) را براى ابراهیم آماده ساختیم (تا خانه را بنا کند; و به او گفتیم:) چیزى را همتاى من قرار مده! و خانهام را براى طوافکنندگان و قیامکنندگان و رکوعکنندگان و سجودکنندگان (از آلودگى بتها و از هر گونه آلودگى) پاک ساز! (۲۶)
و مردم را دعوت عمومى به حج کن; تا پیاده و سواره بر مرکبهاى لاغر از هر راه دورى بسوى تو بیایند... (۲۷)
تا شاهد منافع گوناگون خویش (در این برنامه حیاتبخش) باشند; و در ایام معینى نام خدا را، بر چهارپایانى که به آنان داده است، (به هنگام قربانىکردن) ببرند; پس از گوشت آنها بخورید; و بینواى فقیر را نیز اطعام نمایید! (۲۸)
سپس، باید آلودگیهایشان را برطرف سازند; و به نذرهاى خود وفا کنند; و بر گرد خانه گرامى کعبه، طواف کنند. (۲۹)
(مناسک حج) این است! و هر کس برنامههاى الهى را بزرگ دارد، نزد پروردگارش براى او بهتر است! و چهارپایان براى شما حلال شده، مگر آنچه (ممنوع بودنش) بر شما خوانده مىشود. از پلیدیهاى بتها اجتناب کنید! و از سخن باطل بپرهیزید! (۳۰)
(برنامه و مناسک حج را انجام دهید) در حالى که همگى خالص براى خدا باشد!هیچ گونه همتایى براى او قائل نشوید! و هر کس همتایى براى خدا قرار دهد، گویى از آسمان سقوب کرده، و پرندگان (در وسط هوا) او را مىربایند; و یا تندباد او را به جاى دوردستى پرتاب مىکند! (۳۱)
این است (مناسک حج)! و هر کس شعائر الهى را بزرگ دارد، این کار نشانه تقواى دلهاست. (۳۲)
در آن (حیوانات قربانى)، منافعى براى شماست تا زمان معینى( روز ذبح آنها) سپس محل آن، خانه قدیمى و گرامى (کعبه) است. (۳۳)
براى هر امتى قربانگاهى قرار دادیم، تا نام خدا را (به هنگام قربانى) بر چهارپایانى که به آنان روزى دادهایم ببرند، و خداى شما معبود واحدى است; در برابر (فرمان) او تسلیم شوید و بشارت ده متواضعان و تسلیمشوندگان را. (۳۴)
همانها که چون نام خدا برده مىشود، دلهایشان پر از خوف (پروردگار) مىگردد; و شکیبایان در برابر مصیبتهایى که به آنان مىرسد; و آنها که نماز را برپا مىدارند، و از آنچه به آنان روزى دادهایم انفاق مىکنند. (۳۵)
و شترهاى چاق و فربه را (در مراسم حج) براى شما از شعائر الهى قرار دادیم; در آنها براى شما خیر و برکت است; نام خدا را (هنگام قربانى کردن) در حالى که به صف ایستادهاند بر آنها ببرید; و هنگامى که پهلوهایشان آرام گرفت (و جان دادند)، از گوشت آنها بخورید، و مستمندان قانع و فقیران را نیز از آن اطعام کنید! این گونه ما آنها را مسخرتان ساختیم، تا شکر خدا را بجا آورید. (۳۶)
نه گوشتها و نه خونهاى آنها، هرگز به خدا نمىرسد. آنچه به او مىرسد، تقوا و پرهیزگارى شماست. این گونه خداوند آنها را مسخر شما ساخته، تا او را بخاطر آنکه شما را هدایت کرده است بزرگ بشمرید; و بشارت ده نیکوکاران را! (۳۷)
خداوند از کسانى که ایمان آوردهاند دفاع مىکند; خداوند هیچ خیانتکار ناسپاسى را دوست ندارد! (۳۸)
به کسانى که جنگ بر آنان تحمیل گردیده، اجازه جهاد داده شده است; چرا که مورد ستم قرار گرفتهاند; و خدا بر یارى آنها تواناست. (۳۹)
همانها که از خانه و شهر خود، به ناحق رانده شدند، جز اینکه مىگفتند: «پروردگار ما، خداى یکتاست!» و اگر خداوند بعضى از مردم را بوسیله بعضى دیگر دفع نکند، دیرها و صومعهها، و معابد یهود و نصارا، و مساجدى که نام خدا در آن بسیار برده مىشود، ویران مىگردد! و خداوند کسانى را که یارى او کنند (و از آیینش دفاع نمایند) یارى مىکند; خداوند قوى و شکست ناپذیر است. (۴۰)
همان کسانى که هر گاه در زمین به آنها قدرت بخشیدیم، نماز را برپا مىدارند، و زکات مىدهند، و امر به معروف و نهى از منکر مىکنند، و پایان همه کارها از آن خداست! (۴۱)
اگر تو را تکذیب کنند، (امر تازهاى نیست;) پیش از آنها قوم نوح و عاد و ثمود (پیامبرانشان را) تکذیب کردند. (۴۲)
و همچنین قوم ابراهیم و قوم لوط; (۴۳)
و اصحاب مدین (قوم شعیب); و نیز موسى (از سوى فرعونیان) تکذیب شد; اما من به کافران مهلت دادم، سپس آنها را مجازات کردم. دیدى چگونه (عمل آنها را)انکار نمودم (و چگونه به آنان پاسـخ گفتم)؟! (۴۴)
چه بسیار شهرها و آبادیهایى که آنها را نابود و هلاک کردیم در حالى که (مردمش) ستمگر بودند، بگونهاى که بر سقفهاى خود فروریخت! (نخست سقفها ویران گشت; و بعد دیوارها بر روى سقفها!) و چه بسیار چاه پر آب که بىصاحب ماند; و چه بسیار قصرهاى محکم و مرتفع! (۴۵)
آیا آنان در زمین سیر نکردند، تا دلهایى داشته باشند که حقیقت را با آن درک کنند; یا گوشهاى شنوایى که با آن (نداى حق را) بشنوند؟! چرا که چشمهاى ظاهر نابینا نمىشود، بلکه دلهایى که در سینههاست کور مىشود. (۴۶)
آنان از تو تقاضاى شتاب در عذاب مىکنند; در حالى که خداوند هرگز از وعده خود تخلف نخواهد کرد! و یک روز نزد پروردگارت، همانند هزار سال از سالهایى است که شما مىشمرید! (۴۷)
و چه بسیار شهرها و آبادیهایى که به آنها مهلت دادم، در حالى که ستمگر بودند; (اما از این مهلت براى اصلاح خویش استفاده نکردند.) سپس آنها را مجازات کردم; و بازگشت، تنها بسوى من است! (۴۸)
بگو: «اى مردم! من براى شما بیمدهنده آشکارى هستم! (۴۹)
آنها که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، آمرزش و روزى پر ارزشى براى آنهاست! (۵۰)
و آنها که در (محو) آیات ما تلاش کردند، و چنین مىپنداشتند که مىتوانند بر اراده حتمى ما غالب شوند، اصحاب دوزخند!» (۵۱)
هیچ پیامبرى را پیش از تو نفرستادیم مگر اینکه هرگاه آرزو مىکرد (و طرحى براى پیشبرد اهداف الهى خود مىریخت)، شیطان القائاتى در آن مىکرد; اما خداوند القائات شیطان را از میان مىبرد، سپس آیات خود را استحکام مىبخشید; و خداوند علیم و حکیم است. (۵۲)
هدف این بود که خداوند القاى شیطان را آزمونى قرار دهد براى آنها که در دلهایشان بیمارى است، و آنها که سنگدلند; و ظالمان در عداوت شدید دور از حق قرار گرفتهاند! (۵۳)
و (نیز) هدف این بود که آگاهان بدانند این حقى است از سوى پروردگارت، و در نتیجه به آن ایمان بیاورند، و دلهایشان در برابر آن خاضع گردد; و خداوند کسانى را که ایمان آوردند، بسوى صراط مستقیم هدایت مىکند. (۵۴)
کافران همواره در باره قرآن در شک هستند، تا آنکه روز قیامت بطور ناگهانى فرارسد، یا عذاب روز عقیم ( روزى که قادر بر جبران گذشته نیستند) به سراغشان آید! (۵۵)
حکومت و فرمانروایى در آن روز از آن خداست; و میان آنها داورى مىکند: کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام دادهاند، در باغهاى پرنعمت بهشتند; (۵۶)
و کسانى که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند، عذاب خوارکنندهاى براى آنهاست! (۵۷)
و کسانى که در راه خدا هجرت کردند، سپس کشته شدند یا به مرگ طبیعى از دنیا رفتند، خداوند به آنها روزى نیکویى مىدهد; که او بهترین روزىدهندگان است! (۵۸)
خداوند آنان را در محلى وارد مىکند که از آن خشنود خواهند بود; و خداوند دانا و بردبار است. (۵۹)
(آرى،) مطلب چنین است! و هر کس به همان مقدار که به او ستم شده مجازات کند، سپس مورد تعدى قرار گیرد، خدا او را یارى خواهد کرد; یقینا خداوند بخشنده و آمرزنده است! (۶۰)
این (وعده نصرت الهى) بخاطر آن است (که او بر هر چیز قادر است; خداوندى) که شب را در روز، و روز را در شب داخل مىکند; و خداوند شنوا و بیناست! (۶۱)
این بخاطر آن است که خداوند حق است; و آنچه را غیر از او مىخوانند باطل است; و خداوند بلندمقام و بزرگ است! (۶۲)
آیا ندیدى خداوند از آسمان، آبى فرستاد، و زمین (بر اثر آن) سرسبز و خرم مىگردد؟! و خداوند لطیف و آگاه است. (۶۳)
آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست; و خداوند بىنیاز، و شایسته هر گونه ستایش است! (۶۴)
آیا ندیدى که خداوند آنچه را در زمین است مسخر شما کرد; و (نیز) کشتیهایى را که به فرمان او بر صفحه اقیانوسها حرکت مىکنند; و آسمان ( کرات و سنگهاى آسمانى) را نگه مىدارد، تا جز بفرمان او، بر زمین فرو نیفتند؟ خداوند نسبت به مردم رحیم و مهربان است! (۶۵)
و او کسى است که شما را زنده کرد، سپس مىمیراند، بار دیگر زنده مىکند، اما این انسان بسیار ناسپاس است. (۶۶)
براى هر امتى عبادتى قرار دادیم، تا آن عبادت را (در پیشگاه خدا) انجام دهند; پس نباید در این امر با تو به نزاع برخیزند! بسوى پروردگارت دعوت کن، که بر هدایت مستقیم قرار دارى (و راه راست همین است که تو مىپویى). (۶۷)
و اگر آنان با تو به جدال برخیزند، بگو: «خدا از کارهایى که شما انجام مىدهید آگاهتر است! (۶۸)
و خداوند در روز قیامت، میان شما در آنچه اختلاف مىکردید، داورى مىکند!» (۶۹)
آیا نمىدانستى خداوند آنچه را در آسمان و زمین است مىداند؟! همه اینها در کتابى ثبت است (همان کتاب علم بىپایان پروردگار); و این بر خداوند آسان است! (۷۰)
آنها غیر از خداوند، چیزهایى را مىپرستند که او هیچ گونه دلیلى بر آن نازل نکرده است، و چیزهایى را که علم و آگاهى به آن ندارند! و براى ستمگران، یاور و راهنمایى نیست! (۷۱)
و هنگامى که آیات روشن ما بر آنان خوانده مىشود، در چهره کافران آثار انکار مشاهده مىکنى، آنچنان که نزدیک است برخیزند و با مشت به کسانى که آیات ما را بر آنها میخوانند حمله کنند! بگو: «آیا شما را به بدتر از این خبر دهم؟ همان آتش سوزنده ( دوزخ) که خدا به کافران وعده داده; و بد سرانجامى است!» (۷۲)
اى مردم! مثلى زده شده است، به آن گوش فرا دهید: کسانى را که غیر از خدا مىخوانید، هرگز نمىتوانند مگسى بیافرینند، هر چند براى این کار دست به دست هم دهند! و هرگاه مگس چیزى از آنها برباید، نمىتوانند آن را باز پس گیرند! هم این طلبکنندگان ناتوانند، و هم آن مطلوبان (هم این عابدان، و هم آن معبودان)! (۷۳)
خدا را آن گونه که باید بشناسند نشناختند; خداوند قوى و شکستناپذیر است!(۷۴)
خداوند از فرشتگان رسولانى برمىگزیند، و همچنین از مردم; خداوند شنوا و بیناست! (۷۵)
آنچه را در پیش روى آنها و پشت سر آنهاست مىداند; و همه امور بسوى خدا بازمىگردد. (۷۶)
اى کسانى که ایمان آوردهاید! رکوع کنید، و سجود بجا آورید، و پروردگارتان را عبادت کنید، و کار نیک انجام دهید، شاید رستگار شوید! (۷۷)
و در راه خدا جهاد کنید، و حق جهادش را ادا نمایید! او شما را برگزید، و در دین (اسلام) کار سنگین و سختى بر شما قرار ندارد; از آیین پدرتان ابراهیم پیروى کنید; خداوند شما را در کتابهاى پیشین و در این کتاب آسمانى «مسلمان» نامید، تا پیامبر گواه بر شما باشد، و شما گواهان بر مردم! پس نماز را برپا دارید، و زکات را بدهید، و به خدا تمسک جویید، که او مولا و سرپرست شماست! چه مولاى خوب، و چه یاور شایستهاى! (۷۸)
منبع : پورتال انهار
- ۹۵/۱۰/۲۴